Χρήστος Αρφάνης 16 April, 2020
Τον Άρη Δεληγιαννίδη τον γνωρίσαμε στο Three Pixels Lab από τις δυο ταινίες που κάναμε αφιέρωμα σε παλιότερα άρθρα μας. Το Durckness και Το Κουτί. Δύο ταινίες οι οποίες με την βοήθεια των visual και digital effects, μας παρουσίασαν τα παιχνίδια που μπορούν να παίξουν οι αισθήσεις και το μυαλό μας, που εάν δεν θέσουμε εμείς όρια στον εαυτό μας, μπορούμε να φτάσουμε στα άκρα της παραφροσύνης. Ακόμα ο Άρης έχει βραβευτεί πολλές φορές, τόσο για τις δουλειές του ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος ταινιών, αλλά και ως συγγραφέας διηγημάτων.
Ποιός είναι όμως ο σκηνοθέτης Άρης Δεληγιαννίδης;
Άρης Δεληγιαννίδης: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασα ιατρική και κινηματογράφο. Ειδικεύτηκα στην καρδιολογία και το σενάριο αντίστοιχα. Τα τελευταία χρόνια στο καλλιτεχνικό πεδίο, ασχολήθηκα κυρίως με τη συγγραφή διηγημάτων αλλά και μυθιστορημάτων φαντασίας. Τα παλαιότερα ταινιάκια μικρού μήκους που αναφέρατε έκαναν μία αξιόλογη φεστιβαλική πορεία, με βραβεύσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό και με κάνουν ακόμα και σήμερα να νιώθω περήφανος για τη δημιουργία τους. Δεν ξεχνώ τις δυσκολίες που αντιμετώπισα για να τα ολοκληρώσω, καθώς και για να τα προωθήσω, μα δύο καλά λόγια να ακούσεις ως δημιουργός για τα παιδιά σου και αμέσως επιστρέφεις στην αναζήτηση και στη δημιουργία ζυμώσεων για κάτι καινούργιο. Άλλωστε το αντίθετο της τέχνης είναι μάλλον η στασιμότητα. Ελπίζω αυτό το γαϊτανάκι “δημιουργίας-χαράς-απογοήτευσης-καινούργιας προσπάθειας” να μη σταματήσει ποτέ.
Χρήστος Αρφάνης [Three Pixels Lab]: Αν και οι δυο ταινίες σου που παρουσιάσαμε πραγματεύονται κυρίως ψυχολογικό φόβο, πιστεύεις πως η ανάπτυξη της τεχνολογίας σε έχει βοηθήσει να οπτικοποιήσεις το όραμα σου πιο εύκολα και πιο γρήγορα;
Α.Δ: Δεν χωράει συζήτηση. Η απάντηση είναι εντονότατα θετική. Από πλευράς χρόνου, χρημάτων μα κυρίως δυνατοτήτων υλοποίησης του οράματος, η εξέλιξη της τεχνολογίας μας προσέφερε τρομερά εργαλεία βοήθειας. Είμαι σίγουρος πως και χωρίς αυτά, θα τα καταφέρναμε, μιας και η φλόγα της δημιουργίας δεν άναψε λόγω της ύπαρξης της τεχνολογίας, μα τα αποτελέσματα θα ήταν πολύ πιο πτωχά και οι δυσκολίες πολλαπλάσιες. Το ποσοστό αληθοφάνειας που μπορούμε να επιτύχουμε το χρωστούμε σε τεράστιο βαθμό στην τεχνολογία. Ιδίως στο είδος του φανταστικού, εκεί που οι ισορροπίες του σοβαρού με το γελοίο είναι ευαίσθητες, η τεχνολογία ήρθε και μας είπε τα εξής: Είμαι εδώ. Δεν μπορείτε να κρύψετε τις αδυναμίες σας πίσω από την δικαιολογία “ε δεν μπορούμε να τα κάνουμε και όπως το Χόλιγουντ”. Το μπαλάκι είναι στο δικό σας γήπεδο, δουλέψτε, χτίστε, προσπαθήστε και ΜΠΟΡΕΙΤΕ να τα καταφέρετε. Δεν υπόσχεται φυσικά ότι θα τα καταφέρουμε. Μόνο ότι πλέον μπορούμε.
Χ.Α [Three Pixels Lab]: Πώς ένας ιατρός, ειδικευόμενος καρδιολογίας, διδάκτωρ του Α.Π.Θ. αποφασίζει να ασχοληθεί με τις ταινίες; Πώς συνδέεται η ιατρική με την σκηνοθεσία; Τι αγαπάτε πιο πολύ από τα δυο;
Α.Δ: Είχα προβληματιστεί και εγώ πάνω σε αυτό μετά από την περιοδική επανεμφάνιση αυτής της ερώτησης στα χείλη πολλών. Μία μέρα μου ήρθε η προσωπική αποκάλυψη σχετικά με το «γιατί». Η σκέψη ήταν πως σαν άνθρωπος, μου αρέσει πολύ να γνωρίζω το πως δουλεύουν τα πράγματα. Πίσω από θαυμαστά αποτελέσματα, ποιά είναι τα υλικά που κρύβονται. Τι θεμέλια, τι βίδες, τι τσιμέντα, τι νόμοι της φύσης κρύβονται πίσω από κάθε οικοδόμημα. Κέντρο όλων φυσικά είναι ο άνθρωπος. Αυτή μου η τάση λοιπόν, με οδήγησε (μάλλον) στο να θέλω να μάθω πως λειτουργεί αυτός ο οργανισμός. Τι τον αποτελεί και τι τον κινεί. Τι είναι αυτό το μικρό όργανο που του δίνει ζωή; Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τον κινηματογράφο. Η αγάπη για την τέχνη, μετατράπηκε σε περιέργεια πάνω στο πως λειτουργεί το μέσο. Φυσικά, μετά την απόκτηση των βασικών γνώσεων έρχεται η έννοια της παρέμβασης. Έτσι από τη μία δουλεύεις πάνω στην ίαση από την άλλη πάνω στην κατασκευή. Αν το σκεφτείς τελικά δεν απέχουν και τόσο. Η ιατρική σχετίζεται με το τι κινεί τον άνθρωπο, ο κινηματογράφος με τι τον συγκινεί.Τώρα που μπήκε και η συγγραφή στη μέση τι να απαντήσω; Ποιο αγαπάω από τα δύο πιο πολύ; Και τα τρία εξίσου. Αναλόγως πιο μου λείπει μάλλον περισσότερο ανά περίοδο, πιο έχει απομακρυνθεί και έτσι ξεχνάω τα προβλήματα και τα ζόρια που κρύβει μέσα του.
Χ.Α [Three Pixels Lab]: Έχεις αγαπημένους σκηνοθέτες ή δημιουργούς που σε έχουν επηρεάσει στο έργο σου; Ποιες είναι οι ταινίες τους που σου αρέσουν ποιο πολύ;
Α.Δ: Φυσικά! Ποιος δεν έχει; Δηλώνω μεγάλος fan λοιπόν του έργου των Αρονόφσκι και Λιντς, όπως επίσης θεωρώ μία ιδιοφυΐα ανάμεσά μας τον σεναριογράφο και προσφάτως σκηνοθέτη Τσάρλι Κάουφμαν. Η Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης, ταινία του τελευταίου, αποτελεί και την αγαπημένη μου ταινία όλων των εποχών. Θα μπορούσα να γράψω λίστα μίας σελίδας ή ανάλυση πολλών σελίδων για αγαπημένους σκηνοθέτες ή ταινίες αλλά μάλλον υπερβαίνει τους σκοπούς της ερώτησης. Προσθέτω μόνο τον Νόλαν, ο οποίος με κάθε του ταινία διασκελίζει και περισσότερα σκαλοπάτια προς το προσωπικό μου βάθρο.
Χ.Α [Three Pixels Lab]: Έχεις συμμετοχές σε συλλογές διηγημάτων φαντασίας (“Αντίθετο Ημισφαίριο 2” και “Αντίθετο Ημισφαίριο 3”, “Τρόμος και Φαντασία στη Θεσσαλονίκη”, “Ζόμπι στην Ελλάδα”, κ.ά.). Στο βιογραφικό σου περιέχεται και το “Άλλη Αλευρά του δικού σου καθρέφτη” το οποίο αποτελεί την πρώτη σου ολοκληρωμένη συλλογή διηγημάτων και το οποίο περιέχει το διήγημα σου «Το Κουτί», οπού βασίστηκε η ομώνυμη βραβευμένη σου ταινία του 2017. Σκέφτεσαι να γυρίσεις κάποιο ακόμα από τα διηγήματα σου σε ταινία και εάν ναι, πιστεύεις πως η εξέλιξη της τεχνολογίας θα σε βοηθήσει να το καταφέρεις αυτό πιο εύκολα αυτό τώρα από ότι παλιότερα;
Α.Δ: Η αλήθεια είναι πως η αρχή της συγγραφής έγινε με σκοπό να εξυπηρετήσει δύο ανάγκες μου. Πρώτον να μπορώ να μεταφέρω στο χαρτί οποιαδήποτε κυριολεκτικά σκέψη, χωρίς να χρειάζεται να βάζω χαλινάρια στην φαντασία. Εκείνη η ενοχλητική φωνή στο μυαλό μου που αναλόγως έλεγε «πώς θα το γυρίσεις αυτό, πώς θα το κάνεις εκείνο, ποιος θα το παίξει αυτό, ξέρεις πόσο θα κοστίσει μόνο για να φτιάξεις ένα τέτοιο;» σώπασε. Είχε αρχίσει να γίνεται πολύ κουραστική και περιοριστική. Χαίρομαι που αποδείχτηκε πως μπορώ να χειρίζομαι κάπως τον γραπτό λόγο και μπορώ να αποτυπώσω τις ιστορίες μου όπως τις θέλω. Δεύτερον τα λογοτεχνικά έργα αποτελούν αυτούσια έργα και όχι τεχνικά εργαλεία όπως τα σενάρια. Όλα εκείνα τα σενάρια και οι ιδέες που έστεκαν σε ένα συρτάρι (του γραφείου ή του μυαλού) πλέον μπορούσαν να ζωντανέψουν. Δεν χρειαζόταν άλλο μέσο (τον κινηματογράφο) για να διανεμηθούν στο κοινό. Από εκεί που ήταν νότες σε πεντάγραμμο, ξαφνικά έγιναν το τραγούδι ολόκληρο με το σύνολο των ενορχηστρώσεών του. Και με φωνή.
Στο προσεχές μέλλον, θα ήθελα να γυρίσω δύο ταινιάκια, τα οποία βασίζονται επίσης σε ήδη υπάρχοντα διηγήματά μου. Η αλήθεια είναι πως η τελευταία ερώτηση πετυχαίνει αρκετά διάνα. Θα πω μόνο πως το ένα από αυτά, ήθελα να το γυρίσω και πριν 3 χρόνια. Ένας από τους ύφαλους όπου σκόνταψα ήταν το «πως» θα γυρίσω μία τόσο έντονη, από άποψη κίνησης, ταινία (χρειαζόταν steadicam, γερανούς κτλ) μέσα σε δάσος. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα εμφανίστηκαν τα drones, έγιναν ποιοτικά από άποψη απεικόνισης και προσιτά. Πλέον, εκείνο το project που είχε μπει σε πάγο μπορεί σιγά σιγά να ξεψυχθεί. Η τεχνολογία μπορεί να μην είναι πανάκεια, αλλά πρόβλημα δημιουργεί μονάχα όταν άτομα βασίζονται εξολοκλήρου σε αυτήν. Αν αποτελέσει και αυτή άλλον έναν υπηρέτη της αφήγησης τότε δύναται να ενδυναμώσει την κάθε ομάδα.
Χ.Α [Three Pixels Lab]: Ποιές συμβουλές θα ήθελες να δώσεις σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο;
Α.Δ: Θα προτιμούσα κάποιος πιο ειδικός να συνέχιζε να δίνει συμβουλές σε εμένα. Μάλλον αυτή είναι και η συμβουλή μου. Να ακούνε. Εκτός αυτού να δοκιμάζουν. Ξανά και ξανά και ξανά. Το πρόβλημα είναι πως δημιουργώντας ένα έργο ανά κάποια χρόνια, αργείς να συγκεντρώσεις την φιλτραρισμένη εμπειρία που σου προσέφεραν οι προηγούμενες εμπειρίες σου. Γυρίστε ό,τι “βλακεία” σας έρχεται. Κάθε τι αφήνει πίσω του και ένα αποτύπωμα το οποίο θα σας διευκολύνει στο επόμενο. Μόνο έτσι θα είστε έτοιμοι όταν φτάσετε στο «σημαντικό» έργο. Και όταν λέω έτοιμοι εννοώ, έτοιμοι να κάνετε καινούργια λάθη που θα σας οδηγήσουν στο να είστε καλύτεροι στο επόμενο. Και ούτω καθεξής.
Χ.Α [Three Pixels Lab]: Έχεις σχέδια για το συγγραφικό ή σκηνοθετικό σου μέλλον; Ετοιμάζεις κάποιο καινούργιο project που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας ;
Α.Δ: Ναι φυσικά. Έχω έτοιμα σχεδόν 2 βιβλία με διηγήματα και άλλα δύο μυθιστορήματα. Εντός του 2020 θα κυκλοφορήσει το ένα εξ αυτών. Τώρα συγγράφω το 3ο μυθιστόρημα, προσπαθώντας παράλληλα να εμπλουτίσω την 3η συλλογή. Σε κινηματογραφικό επίπεδο έχω μείνει αρκετά πίσω θα έλεγα μιας και παραμένω ανενεργός 3 χρόνια τώρα. Ελπίζω αν όλα πάνε καλά με τα βιβλία, να συγκεντρώσω την ενέργειά μου το 2021 σε αυτόν τον τομέα. Μου λείπει.
Ο Χρήστος Αρφάνης και η ομάδα του Three Pixels Lab θα ήθελαν να ευχαριστήσουν θερμά τον Άρη Δεληγιαννίδη για την συνέντευξη. Μπορείτε να δείτε παλιά δουλειά αλλά και να ενημερωθείτε για νέα του στα παρακάτω links. Facebook IMDb Youtube Vimeo Πηγή: https://threepixelslab.gr/movies-series/61843/interview_ari_deligiannidi/