top of page
Search
  • Writer's pictureChristos Arfanis

Γιώργος Λεοντακιανάκος - Συνέντευξη



Ο Γιώργος Λεοντακιανάκος γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα. Σπούδασε Γεωλογία στο ΕΚΠΑ. Έκανε μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο τμήμα Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ με υποτροφία από το Ίδρυμα Ωνάση. Είναι καθηγητής Φυσικών Επιστημών στο 4ο Γυμνάσιο Χαλανδρίου. Η αγάπη του για τον κινηματογράφο ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία λόγω της απασχόλησής του στο video club του πατέρα του, το οποίο ήταν το πρώτο που άνοιξε στο Χαλάνδρι. Σπούδασε στο New York College στην Ελλάδα Κινηματογραφικές Σπουδές. Απέκτησε Bachelor of Arts (BA Hons), με Άριστα, από το κρατικό Πανεπιστήμιο του Γκρίνουιτς, στο Λονδίνο. Επίσης, του απονεμήθηκε το βραβείο ακαδημαϊκών επιδόσεων "Φοιτητής της χρονιάς: 2019 − 2020". Σπούδασε και σκηνοθεσία στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ. Έχει σκηνοθετήσει έντεκα ταινίες μικρού μήκους. Στόχος του είναι να έρθουν πιο κοντά οι μαθητές του σχολείου στην τέχνη του κινηματογράφου. Γι' αυτό και οργανώνει εγκεκριμένα από το Υπουργείο Παιδείας πολιτισμικά προγράμματα, εκτός σχολικού ωραρίου, με απώτερο σκοπό την σύνδεσή τους με τις φυσικές επιστήμες.

Φιλμογραφία

 Διαχρονικός Διάλογος (6 min, 2022)

 Μου Λείπεις (5 min, 2022)

 Bella Bimba (35 min, 2021)

 Η Κούρσα (15 min, 2021)

 Με Άλλα Μάτια (25 min, 2020)

 Σιωπηλά Δεσμά (7 min, 2019)

 Δυναμόμετρο (6 min, 2019)

 Blackout (5 min, 2018)

 Το Φιλί (14 min, 2018)

 After Dark (19 min, 2017)

 Μνήμη και Σήματα (25 min, 2017)

 Η Κλοπή (14 min, 2016)

Χρήστος Αρφάνης: Γεια σου Γιώργο και σε ευχαριστώ πάρα πολύ που δέχτηκες την πρόσκλησή μου για αυτή την κουβέντα. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η ιστορία σου.


Γιώργος Λεοντακιανάκος: Γεια σου Χρήστο! Σε ευχαριστώ πολύ που μου δίνεις την ευκαιρία να πω κάποια πράγματα για την σχέση που έχουν οι ταινίες με την ζωή μου. Κάθε άνθρωπος έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία, αρκεί να θέλει να γίνει γνωστή. Και φυσικά να του δοθεί η ευκαιρία…

Χρήστος Αρφάνης: Από μικρή ηλικία περνούσες χρόνο στο video club του πατέρα σου και από εκεί ξεκίνησε η αγάπη σου για το κινηματογράφο. Σίγουρα σε ένα χώρο όπως του video club υπάρχουν πάρα πολλές ταινίες. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ταινία που ξεχώρισες και σε γοήτευσε και σε έκανε να ασχοληθείς με την δημιουργία ταινιών σε όλα τα στάδιά τους (από το σενάριο και την παραγωγή, έως και τη σκηνοθεσία τους);


Γιώργος Λεοντακιανάκος: Η αγάπη μου για τον κινηματογράφο ξεκίνησε από άλλη πηγή! Ήμουν τυχερός που όλη μου η οικογένεια λάτρευε τον κινηματογράφο. Θυμάμαι από παιδάκι που πηγαίναμε με τους γονείς, τους θείους μου, τους παππούδες μου στον κινηματογράφο. Μάλιστα βλέπαμε όλων των ειδών τις ταινίες. Από Ingmar Bergman και Federico Fellini μέχρι Steven Spielberg και James Cameron. Δεν μπορώ να ξεχάσω πως μαζευόταν η οικογένεια μου για να δούμε όλοι μαζί στην τηλεόραση την εκπομπή του Γιάννη Μπακογιαννόπουλου. Να παρακολουθήσουμε την ανάλυσή του και μετά να δούμε την ταινία. Στην συνέχεια ακολουθούσε συζήτηση και μεταξύ μας! Μαγικές παιδικές στιγμές.

Στο video club έμαθα κινηματογράφο! Ήταν το μεγαλύτερο σχολείο για κινηματογραφικές σπουδές. Κρίμα που δεν υπάρχει πια! Η επαφή με τον κόσμο, οι νέες ταινίες που ερχόντουσαν, παλιές που δεν ήξερα και μου τις πρότειναν… Αγάπησα αυτή την δουλειά. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ταινία που ξεχώρισα για να με κάνει να ασχοληθώ με την δημιουργία ταινιών. Δεν είχε περάσει καν από το μυαλό μου να γίνω σκηνοθέτης. Απλώς, αγαπούσα τις ταινίες. Μου άρεσε να τις βλέπω και να τις συζητώ με κόσμο. Τόσο πολύ απλό. Τόσο αγνό.

Το ξεκίνημα για να αρχίσω να δημιουργώ ταινίες έγινε όταν ήμουν καθηγητής στο σχολείο. Η πρόταση έγινε από μια ομάδα μαθητών για μια ταινία μικρού μήκους. Εκείνη την εποχή είχα αναλάβει ένα πρόγραμμα "Αγωγής Υγείας". Συνεργάστηκα με το "Πάμε Σινεμά;" και έτσι δημιουργήθηκε η πρώτη μαθητική ταινία: Η ΚΛΟΠΗ. Είναι ενδιαφέρον να πω πως στο YouTube η συγκεκριμένη ταινία, παρότι είχε άπειρα προβλήματα και εγώ δεν είχα ξεκινήσει κινηματογραφικές σπουδές, ξεπέρασε τις 1.580.000 προβολές.

Χρήστος Αρφάνης: Με τους μαθητές του σχολείου σου κάνεις κάθε χρόνο μια ταινία μικρού μήκους μυθοπλασίας ή ντοκιμαντέρ με βάση εγκεκριμένα προγράμματα από το Υπουργείο Παιδείας και θεματολογία κυρίως τα ανθρώπινα δικαιώματα, την δημοκρατία και το δικαίωμα στην διαφορετικότητα. Μπορείς να μας πεις πώς νοιώθουν οι μαθητές, οι συνάδελφοί σου αλλά και οι γονείς με αυτές τις προσπάθειες;


Γιώργος Λεοντακιανάκος: Μέχρι στιγμής έχω κάνει δύο καθαρά μαθητικές ταινίες ("Η Κλοπή" και "Μνήμη και Σήματα") και δύο προσωπικές που συμμετέχουν μαθητές από το σχολείο μου ("Δυναμόμετρο", "Bella Bimba"). Για να ξεκαθαρίσω, μαθητικές είναι οι ταινίες με πολύ χαμηλό προϋπολογισμό, σχεδόν μηδενικό και συμμετοχή των μαθητών σε όλα τα στάδια της ταινίας. Ακόμα και στο μοντάζ, στη χρωματική διόρθωση κλπ. Λέγοντας προσωπικές ταινίες με μαθητές μου, εννοώ ταινίες με ένα μικρό αλλά σημαντικό προϋπολογισμό που προέρχεται αποκλειστικά από εμένα. Οι μαθητές εδώ συμμετέχουν μόνον ως ηθοποιοί και τα υπόλοιπα τα κάνουν επαγγελματίες του κινηματογράφου.

Δυστυχώς, δεν γίνεται κάθε χρόνο να κάνω μια ταινία με τους μαθητές μου, παρότι θα το ήθελα. Ο λόγος είναι πως όποια από τις δυο προηγούμενες προσεγγίσεις και αν ακολουθήσω, η δουλειά που απαιτείται είναι πολύ μεγάλη. Γι' αυτό μερικές χρονιές αναλαμβάνω πρόγραμμα, που απλώς μαθαίνω στα παιδιά τα βασικά της κινηματογραφικής γλώσσας και μετά αναλύουμε ταινίες πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα π.χ. ρατσισμός. Αυτό που θέλω να καταλήξω είναι πως δεν χρειάζεται πάντα να δημιουργείς μια ταινία για να φέρεις τα παιδιά κοντά στον κινηματογράφο. Υπάρχει απίστευτος πλούτος με πολλά οφέλη από ταινίες που έχουν ήδη γυριστεί.

Η αλήθεια είναι πως οι μαθητές λατρεύουν την δημιουργία μιας ταινίας. Με οποιαδήποτε προσέγγιση και αν κινηθεί κανείς. Οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί αγκαλιάζουν τέτοιες προσπάθειες και τις στηρίζουν. Οι γονείς στην αρχή είναι επιφυλακτικοί. Είναι πολύ λογικό. Ο φακός θα καταγράψει το παιδί τους. Ακριβώς το ίδιο θα ένοιωθα και εγώ. Όμως, εγώ δεν είμαι ένας απλός σκηνοθέτης που κάνει μια ταινία με παιδιά. Καταρχήν είμαι ο καθηγητής τους, τον οποίο εμπιστεύονται μαθητές και γονείς. Έτσι όλα πάνε καλά. Ειδικά όταν η ταινία προβάλλεται σε ένα φεστιβάλ και την βλέπουμε όλοι (μαθητές, καθηγητές και γονείς) τότε καταλαβαίνουμε τι έχουμε κάνει. Οι συζητήσεις που ακολουθούν είναι καταπληκτικές.

Αρχικά, η σκέψη μου ήταν να ασχοληθώ μόνο με θεματολογία τα ανθρώπινα δικαιώματα, την δημοκρατία και το δικαίωμα στην διαφορετικότητα. Στην πορεία όμως διαπίστωσα πως μπορώ να συνδυάσω πολλά θέματα. Έχω σκοπό να συνδυάσω κινηματογράφο με φυσικές επιστήμες. Αυτό είναι κάτι που θα δούμε μελλοντικά πως θα το προχωρήσω. Είναι πάντως βασικός μου στόχος.

Χρήστος Αρφάνης: Υπάρχει κινηματογραφική εκπαίδευση ή κάποιας μορφή ενημέρωση για τον καλλιτεχνικό χώρο στην Ελλάδα στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση;


Γιώργος Λεοντακιανάκος: Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά σε αυτήν την ερώτηση. Τα χρόνια που είμαι εγώ στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν έχω δει πάντως πολλά πράγματα ούτε σε θέματα εκπαίδευσης, ούτε σε θέματα επιμόρφωσης πάνω στον κινηματογράφο. Κυρίως είναι προσωπικές προσπάθειες εκπαιδευτικών. Πρωτοβουλίες με σκοπό να συνδυάσουν τον κινηματογράφο με κάποιο άλλο θέμα.

Χρήστος Αρφάνης: Πιστεύεις πως η χώρα μας βλέπει τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα σαν χόμπι ή σαν εργασία; Για παράδειγμα, πώς αντιδράς, όταν ένας μαθητής σου δηλώνει πως θέλει να γίνει σκηνοθέτης ταινιών;


Γιώργος Λεοντακιανάκος: Η χώρα μας βλέπει τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα σαν χόμπι! Οι μόνοι που καταλαβαίνουν ότι τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα στην Ελλάδα είναι εργασία, είναι οι ίδιοι οι καλλιτέχνες. Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα. Πάντα πίστευα πως η επιλογή των σπουδών πρέπει να γίνεται με βάση αυτό που κάποιος αγαπάει. Αν φυσικά ξέρει ποιο είναι αυτό! Μόνο τότε θα γίνει πολύ καλός και θα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες για μια δουλειά. Μου έχει συμβεί, μαθητής μου να μου πει πως θέλει να γίνει σκηνοθέτης ταινιών. Απάντησα με πλήρη ειλικρίνεια πως είναι μια πολύ δύσκολη επιλογή για να βιοποριστεί κάποιος. Όμως, αν πραγματικά είναι αυτό που επιθυμεί τότε πρέπει να προχωρήσει. Συνήθως οι γονείς συμβουλεύουν τα παιδιά να σπουδάσουν κάτι άλλο και η σκηνοθεσία να έρθει ως ένα πάρεργο. Σαν ένα χόμπι. Τους καταλαβαίνω. Είναι μια πολύ λογική σκέψη για την Ελλάδα. Άλλοι πάλι γονείς εξαγριώνονται και προσπαθούν να προσγειώσουν το παιδί στην ωμή πραγματικότητα. Όπως και να έχει τίποτα δεν πρέπει να γίνεται με πίεση. Πρέπει να σεβόμαστε "τα θέλω" του κάθε ανθρώπου και να του αφήνουμε χώρο και χρόνο να προσπαθήσει.

Χρήστος Αρφάνης: Ετοιμάζεις κάποιο νέο κινηματογραφικό project;


Γιώργος Λεοντακιανάκος: Η αλήθεια είναι πως φέτος πέρασα μια πολύ δύσκολη χρονιά. Σε όλα τα επίπεδα της ζωής μου πιέστηκα και αντιμετώπισα προβλήματα. Η όαση σε όλο αυτό το ερημικό τοπίο ήταν ότι κατάφερε μια ταινία μου να μπει στο 45o Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. Πιο συγκεκριμένα, στο Εθνικό Διαγωνιστικό Πρόγραμμα 2022 έγινε δεκτή η ταινία: "Η Κούρσα". Δεν είναι μαθητική ταινία αλλά προσωπική. Νοιώθω πολύ μεγάλη χαρά γιατί το προσπαθούσα χρόνια.

Υπάρχουν πολλά στο μυαλό μου για μελλοντικά κινηματογραφικά project. Όμως αυτή τη στιγμή πρέπει να ηρεμήσω ψυχικά και σωματικά. Όρεξη για δημιουργία υπάρχει. Πρέπει όμως και οι συνθήκες να το επιτρέψουν. Η πανδημία μάς έκανε πολύ κακό σε πολλά επίπεδα. Ακόμα δεν έχουμε τελειώσει. Έχουμε πάρει όμως πολλά μαθήματα για το μέλλον…

Χρήστος Αρφάνης: Σε ευχαριστώ και προσωπικά και εκ μέρους της ομάδας του Entertainment News Greece για τον χρόνο σου Γιώργο! Ευχόμαστε καλή και επιτυχημένη συνέχεια!


Γιώργος Λεοντακιανάκος: Σε ευχαριστώ πολύ Χρήστο για την ευκαιρία που μου έδωσες να μιλήσω! Με την σειρά μου εύχομαι και σε σένα καλή και επιτυχημένη πορεία.

Αρχική δημοσίευση/Πηγή: Entertainment News Greece

2 views0 comments
Post: Blog2_Post
bottom of page