Σοφία Φωτεινάκη: Συνέντευξη με την σκηνοθέτη του performance «Αφροδίτη στα Μπλε»
Λίγα λόγια για την performance «Αφροδίτη στα Μπλε»: Ένας άνδρας προσπαθεί να ζήσει τον «Θεοποιημένο» έρωτα. Καλεί λοιπόν στην σκέψη του την σύντροφό του. Με την «Αφροδίτη του» παίζουν μαζί σκηνές από τα θεατρικά έργα «Δεσποινίς Τζούλια», «Καλοκαίρι και Καταχνιά» και «Οι έγκλειστοι της Αλτόνα». Ξαφνικά το θέατρο διακόπτεται από καθημερινές δράσεις της συντρόφου του όπως το να κάνει μπάνιο, να πλένει τα δόντια της, να τρώει ένα μήλο. Ο άντρας κλονίζεται και σπάει οποιαδήποτε ωραιοποίηση έχει για τον έρωτα και μένει μόνος. Το θέμα της Performance εστιάζεται στην εξιδανίκευση του έρωτα που μπορεί και να βρίσκεται μέσα στην καθημερινότητα, ο ήρωας μας μένει μόνος γιατί υποτιμά τις καθημερινές δράσεις με τη σύντροφό του. Ο τίτλος και το θέμα της Performance είχε σαν αφετηρία το ομώνυμο ποίημα του Πέτρου Στεφανέα.
Χρήστος Αρφάνης: Η performance «Αφροδίτη στα Μπλε» είχε σαν αφετηρία το ομώνυμο ποίημα του Πέτρου Στεφανέα. Πέρα από τον τίτλο, τι άλλες επιρροές αισθάνθηκες από το ποίημα του Στεφανέα που σε έκαναν να θελήσεις να σκηνοθετήσεις μια performance βασισμένη σε αυτό;
Σοφία Φωτεινάκη: Το ποίημα του Πέτρου Στεφανέα “Αφροδίτη στα Μπλε” έχει μέσα έντονο το στοιχείο της φύσης όπως τη θάλασσα τα βράχια, τα καβούρια όλα αυτά σε συνδυασμό με λέξεις σύγχρονες δημιουργούν μια αντίθεση που εμένα προσωπικά με επηρέασε στο να ψάξω να βρω τη θεά Αφροδίτη με καπέλο, μαγιό και παπούτσια όπως λέει μέσα και το ποίημα. Η αντίθεση που δημιουργεί η Θεά μέσα στη φύση με σύγχρονα αντικείμενα και στοιχεία με γοήτευσε. Οπότε μου δημιούργησε αμέσως τη σκέψη ότι η εξιδανίκευση και η θεοποίηση βρίσκεται στην καθημερινότητά.
Χρήστος Αρφάνης: Τι ορίζεται ως performance; Τι δυσκολίες και τι ευκολίες έχει το είδος του performance στην σκηνοθεσία του;
Σοφία Φωτεινάκη: Η performance είναι η έννοια της παρουσίασης ενός δρόμενου κυρίως με συμβολισμούς μπορεί να μην υπάρχει κείμενο ούτε χώρος θεάτρου πάρα μόνο ένας performer ο οποίος μπορεί να μην ειναι και ηθοποιός. Performance μπορεί να υπάρξει με μια λέξη ή ακόμα και με ακινησία και σιωπή αρκεί συμβολικά να εξυπηρετεί το δημιουργό της και την ιδέα του πάνω σε ένα θέμα που θέλει να αναπτύξει. Οι ευκολίες στην σκηνοθεσία μιας performance είναι ότι δεν έχει συγκεκριμένη δομή που πρέπει να ακολουθήσει ο σκηνοθέτης πάρα μόνο το όραμα του και αυτό τον κάνει πάρα πολύ δημιουργικό. Οι δυσκολίες είναι ότι παίρνει ο σκηνοθέτης ένα θέμα και το αναπτύσει από όλες τις μεριές του είναι δύσκολο το να αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι σιγά σιγά μέχρι να δομηθεί και να υπάρξει δρόμενο πλήρως δικαιολογημένο από τον ίδιο. Οπότε θέλει αρκετή έρευνα με αυτοσχεδιασμούς από τους performers του.
Χρήστος Αρφάνης: Πιστεύεις πως στην Ελλάδα υπάρχει έλλειψη ανθρώπων που ασχολούνται με το performance; Υπάρχουν συμβουλές που θα ήθελες να δώσεις σε ανθρώπους που θα ήθελαν να ασχοληθούν με αυτό;
Σοφία Φωτεινάκη: Πιστεύω ότι τώρα τελευταία έχει λίγο αναπτυχθεί το θέμα με τις performances. Εγώ προσωπικά έχω δει αρκετές καλές δουλειές όμως είναι πιο πίσω σαφώς από τις θεατρικές παραστάσεις. Οι συμβουλές μου είναι να ακολουθήσουν αυτό που θέλουν να κάνουν με δουλειά πάθος, ορμή, δημιουργία και αλήθεια και με όλα τα συναισθήματα που μπορεί να προκύψουν θετικά και αρνητικά. Το δύσκολο είναι να βρεθεί το θέμα που θα τους κεντρίσει το ενδιαφέρον από εκεί και πέρα όλα θα πάρουν το δρόμο τους αρκεί αυτό που τους απασχολεί καθημερινά να γίνει δράση.
Χρήστος Αρφάνης: Υπάρχουν μελλοντικά σου σχέδια που θα μπορούσες να ανακοινώσεις;
Σοφία Φωτεινάκη: Μελλοντικά σχέδια έχω στην σκέψη μου ένα θεατρικό έργο που το δουλεύω σκηνοθετικά όμως είμαι ακόμα στη δομή του και στην ανάλυση του. Και επίσης θα ήθελα να μιλήσω ότι ασχολούμαι με τη Δραματοθεραπεία είναι ψυχοθεραπεία μέσω της τέχνης του θεάτρου για εμένα είναι πάρα πολύ σημαντικό που μπορώ να εξασκώ την τέχνη μου για τέτοιο σκοπό. Οπότε με αυτά τα δύο είμαι αρκετά γεμάτη και δημιουργική.
Λίγα λόγια για την Σοφία Φωτεινάκη:
Η Σοφία Φωτεινάκη είναι απόφοιτη από τη Ανώτερη σχολή Δραματικής τέχνης «Αθηναϊκή Σκηνή» του Κάλβου — Καλαμπόκη (2008- 2011). Μετά τη σχολή έχει παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής, κινηματογράφου, χορού, σκηνοθεσίας αλλά και art Therapy. Έχει καθοδηγήσει ερασιτεχνική θεατρική ομάδα με δέκα –τέσσερα μέλη σε διεξαγωγή παράστασης. Έχει κάνει θεατρικό παιχνίδι σε παιδιά από νηπιακή ηλικία τεσσάρων ετών και άνω. Έχει σκηνοθετήσει την παράσταση «Αφήνω Ανοιχτά» στο θέατρο Πυξίδα καθώς και στο χώρο Art Εδέμ. Έχει γράψει το θεατρικό έργο «Εγώ Εδώ» στο οποίο είχε και πρωταγωνιστικό ρόλο η παράσταση παρουσιάστηκε στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά καθώς και στο χώρο Τέχνης Ασωμάτων. Έχει συμμετάσχει στο off off festival στο θέατρο Επί Κολωνώ με τις παραστάσεις «Μετά Θάνατον», «Ο Αρχάγγελος της Πόρνης» και το «Κλειστό Δωμάτιο». Έχει σκηνοθετήσει και πρωταγωνιστήσει στη μουσικοθεατρική παράσταση «Δίχως τέλος και Αρχή» στο θέατρο Εμπρός. Έχει συμμετάσχει σε ταινίες μικρού μήκους και video clips. Ακόμη παίζει πιάνο και γιουκαλίλι. Και τέλος γράφει άρθρα σε θεατρικά site και θεατρικά κείμενα — έργα.